na karaluchy

Karaluch, inaczej karaczan wschodni jest gatunkiem owada z rzędu karaczanów i rodziny karaczanowatych. Ojczyzną Karaczana Wschodniego (Blatta orientalis) jest prawdopodobnie północna Afryka. Największa populacja tego szkodnika występuje w Europie i Ameryce Północnej. Cechą charakterystyczną gatunku jest brak przylg na odnóżach dlatego nie potrafi wdrapywać się wysoko na ściany i sufity.

Karaczan wschodni jest większy od prusaka mierzy: 2-3 cm długości. W zależności od środowiska, w którym żyje jego barwa może być od ciemnobrązowej do czarnej. Podobnie jak prusaki posiadają skrzydła lecz nie potrafią latać. Kolor odnóży tego szkodnika jest podobny do reszty ciała. Dzięki tej cesze można odróżnić go od występujących w środowisku łąkowym owadów z rodziny biegaczowatych np. Biegun Dzier włochaty, które w okresie letnim wnikają na teren zakładów produkcyjnych.

Karaczany, które określamy jako szkodniki sanitarne, nie darzymy szczególną sympatią. Strach i obrzydzenie, jakie wywołują u ludzi ze względu na swój wygląd, dużą ruchliwość i nieprzyjemny zapach pochodzący z ich gruczołów, ma jedynie podłoże psychiczne. Dla ludzi są nie groźne. Nie gryzą, ani nie żądlą. Za to przenoszą pasożyty wewnętrzne np. glistę.

– VACO

Odchody i wylinki owadów wywołują reakcję alergiczne. Mogą prowadzić do rozwoju astmy szczególnie u dzieci.

W przeszłości ludzie upatrywali w karaczanach mistyczną moc. Z owadów tych sporządzano lekarstwa na rozmaite przypadłości: zmielone z dodatkiem oliwy z oliwek stanowiły skuteczną substancję na ból uszu. W postaci maści były skutecznym lekarstwem przeciw opuchliźnie.

Zwalczanie karaczanów opiera się na profilaktyce, czyli ograniczeniu owadom swobodnego dostępu do pożywienia, wody i kryjówek. Dopiero po spełnieniu powyższych warunków zwalczanie chemiczne będzie skuteczne.